Και τώρα που φτάσαμε στο δια ταύτα, τι; Τελικά, θα βρεθούν φωνές με λογική και σύνεση, να παραμερίσουν τις διαφορές του παρελθόντος, και να ανασυντάξουν τον χώρο της ευρύτερης Δημοκρατικής Παράταξης; Θα καταλάβουμε όλοι ότι ο διαχωρισμός, προεδρικών/εκσυγχρονιστών του ’96 έβλαψε ανεπανόρθωτα το ΠΑΣΟΚ; Θα καταλάβουμε όλοι ότι η πολιτική δεν εφαρμόζεται πάντα με παρωπίδες, αλλά πρέπει να ελίσσεται ανάλογα με το πνεύμα της εποχής, και τις συγκυρίες; Θα μας γίνει μάθημα ότι οι αρχηγίες δεν κερδίζονται με καταστρατηγήσεις κανονισμών ούτε με δακτυλίδια, που αποδυναμώνουν τον ρόλο του εκάστοτε αρχηγού; Μπορούμε να αποδεχτούμε τις δημοκρατικές πλειοψηφίες, ασχέτως προσωπικών επιλογών; Τότε, ναι, μπορούμε να ελπίζουμε ακόμη. Διαφορετικά, ας μείνουν δυο, τρία μικρά κλαμπ, χωρίς λαό. Απευθύνομαι σε σας, γιατί λόγω θέσης μπορείτε να μεταφέρετε τον προβληματισμό της βάσης προς όλους τους ενδιαφερόμενους. Εγώ δεν μπορώ να το κάνω, ως μια ασήμαντη μονάδα, και λόγω του ότι ζω σε μια επαρχιακή πόλη, και δυστυχώς όλοι γνωριζόμαστε πολύ καλά. Εάν όμως θελήσετε να δημοσιοποιήσετε την επιστολή μου, σας παρακαλώ να το κάνετε χωρίς την ταυτότητά μου. Ευχαριστώ για την κατανόησή σας, στους προβληματισμούς μου και στην αγωνία μου, για το μέλλον της παράταξης που αγάπησα.
ΠΑΣΟΚ
Πρέπει να είμαι ειλικρινής. Αυτή η παράταξη που αγαπήσαμε όπως σημειώνει η φίλη μου, δεν υπάρχει περίπτωση ν' αναστηθεί. Έχει τελειώσει οριστικά. Τουλάχιστον για μας που βρεθήκαμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του. Και φυσικά, η ελπίδα παραμένει για τις νεότερες γενιές. Δεν ξέρω προς ποια κατεύθυνση αλλά είναι βέβαιο ότι πάντοτε βρίσκεται κάποιος δρόμος.
Πρέπει να είμαι ειλικρινής. Αυτή η παράταξη που αγαπήσαμε όπως σημειώνει η φίλη μου, δεν υπάρχει περίπτωση ν' αναστηθεί. Έχει τελειώσει οριστικά. Τουλάχιστον για μας που βρεθήκαμε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο ΠΑΣΟΚ από την ίδρυσή του. Και φυσικά, η ελπίδα παραμένει για τις νεότερες γενιές. Δεν ξέρω προς ποια κατεύθυνση αλλά είναι βέβαιο ότι πάντοτε βρίσκεται κάποιος δρόμος.
Το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ συνετρίβη από τη διαπάλη των στελεχών του για την επικράτηση του ενός ή του άλλου, από τη διαμεσολάβηση εξωτερικών παραγόντων, και από το γεγονός ότι προδόθηκε από προβεβλημένα στελέχη του και έτσι παραμερίστηκε, διότι στη συνείδηση του λαού θεωρήθηκε υπεύθυνο για την διαφθορά και την εν γένει κακοδαιμονία της χώρας.
Σήμερα, βρίσκεται σε μια φάση αναδιοργάνωσης, αλλά όσες προσπάθειες κι αν κάνουν αυτοί που διεκδικούν την αρχηγία, το ΠΑΣΟΚ είναι καταδικασμένο σε συρρίκνωση. Δεν υπάρχει ο ηγέτης που θα δώσει πνοή και θα δείξει το δρόμο της ενότητας και της ανάτασης. Και οι τρεις υποψήφιοι για την προεδρία, η Γεννηματά, ο Λοβέρδος και ο Κωνσταντινόπουλος, δυστυχώς είναι λίγοι και δεν είναι σε θέση να συσπειρώσουν τον κόσμο, που εξακολουθεί να είναι κομματιασμένος. Όσο και να προσπαθούν να δείξουν μια πρόσοψη ενότητας, στον ευρύτερο χώρο φωλιάζει ο διχασμός. Όλοι τους κι ο καθένας χωριστά εκτρέπουν τη δραστηριότητα και την αγωνία του κόσμου και τη διοχετεύουν στις ατραπούς της ουτοπίας. Πιστεύει κανείς ότι αυτοί οι τρεις είναι οπλισμένοι με τα χαρακτηριστικά ενός άξιου ηγέτη;;; Είναι τόσο καταρτισμένοι ώστε να σηκώσουν το βάρος ενός νέου ξεκινήματος;; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!!! Είναι λυπηρό αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
ΚΙΝΗΜΑ
Το ΚΙΝΗΜΑ συνετρίβη εν τη γενέσει του. Παρά το γεγονός ότι η παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου φαινόταν να του προσδίδει δυναμικά χαρακτηριστικά, εντούτοις η εκτός Βουλής στάση του αποδείχτηκε αναποτελεσματική. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος και δυστυχώς ακόμα ψάχνει να βρει τον μίτο της Αριάδνης για να οδηγηθεί κοντά στη μάζα των δημοκρατικών πολιτών που επιζητούν αλλαγή. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει μόνο και μόνο για να δικαιολογεί αν στο χρόνο της πρωθυπουργίας του έπραξε σωστά ή όχι, ποιος έφταιξε περισσότερο ή λιγότερο, αν υπονομεύτηκε από τον Βενιζέλο ή κάποιους βουλευτές που πράγματι βρίσκονταν σε διατεταγμένη υπηρεσία, αν τον έριξαν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί κ.λπ. Ο κόσμος ξεχνάει εύκολα κι επειδή έχει βασανιστεί πολύ, το μόνο που τον απασχολεί είναι να έχει αληθινές ελπίδες για μια καλύτερη ζωή. Το περιστατικό με τον δημοσιογράφο Μιχάλη Ιγνατίου [ανταποκριτή του "Έθνους" και του Mega, και μονίμως κατοικοεδρεύοντος στην αμερικανική πρωτεύουσα] έδειξε ότι αναλώνεται σε φθοροποιές αψιμαχίες, με αντιπάλους που καταξιώνονται στην αντιπαράθεσή τους με κάποιες προσωπικότητες.
Σήμερα, βρίσκεται σε μια φάση αναδιοργάνωσης, αλλά όσες προσπάθειες κι αν κάνουν αυτοί που διεκδικούν την αρχηγία, το ΠΑΣΟΚ είναι καταδικασμένο σε συρρίκνωση. Δεν υπάρχει ο ηγέτης που θα δώσει πνοή και θα δείξει το δρόμο της ενότητας και της ανάτασης. Και οι τρεις υποψήφιοι για την προεδρία, η Γεννηματά, ο Λοβέρδος και ο Κωνσταντινόπουλος, δυστυχώς είναι λίγοι και δεν είναι σε θέση να συσπειρώσουν τον κόσμο, που εξακολουθεί να είναι κομματιασμένος. Όσο και να προσπαθούν να δείξουν μια πρόσοψη ενότητας, στον ευρύτερο χώρο φωλιάζει ο διχασμός. Όλοι τους κι ο καθένας χωριστά εκτρέπουν τη δραστηριότητα και την αγωνία του κόσμου και τη διοχετεύουν στις ατραπούς της ουτοπίας. Πιστεύει κανείς ότι αυτοί οι τρεις είναι οπλισμένοι με τα χαρακτηριστικά ενός άξιου ηγέτη;;; Είναι τόσο καταρτισμένοι ώστε να σηκώσουν το βάρος ενός νέου ξεκινήματος;; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!!! Είναι λυπηρό αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.
ΚΙΝΗΜΑ
Το ΚΙΝΗΜΑ συνετρίβη εν τη γενέσει του. Παρά το γεγονός ότι η παρουσία του Γιώργου Παπανδρέου φαινόταν να του προσδίδει δυναμικά χαρακτηριστικά, εντούτοις η εκτός Βουλής στάση του αποδείχτηκε αναποτελεσματική. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος και δυστυχώς ακόμα ψάχνει να βρει τον μίτο της Αριάδνης για να οδηγηθεί κοντά στη μάζα των δημοκρατικών πολιτών που επιζητούν αλλαγή. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει μόνο και μόνο για να δικαιολογεί αν στο χρόνο της πρωθυπουργίας του έπραξε σωστά ή όχι, ποιος έφταιξε περισσότερο ή λιγότερο, αν υπονομεύτηκε από τον Βενιζέλο ή κάποιους βουλευτές που πράγματι βρίσκονταν σε διατεταγμένη υπηρεσία, αν τον έριξαν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί κ.λπ. Ο κόσμος ξεχνάει εύκολα κι επειδή έχει βασανιστεί πολύ, το μόνο που τον απασχολεί είναι να έχει αληθινές ελπίδες για μια καλύτερη ζωή. Το περιστατικό με τον δημοσιογράφο Μιχάλη Ιγνατίου [ανταποκριτή του "Έθνους" και του Mega, και μονίμως κατοικοεδρεύοντος στην αμερικανική πρωτεύουσα] έδειξε ότι αναλώνεται σε φθοροποιές αψιμαχίες, με αντιπάλους που καταξιώνονται στην αντιπαράθεσή τους με κάποιες προσωπικότητες.
Σ' αυτή την συγκυρία δεν φαίνεται να έχει ενθαρρυντικά ενδόσημα ώστε να στηρίξει κανείς μεγάλες προσδοκίες, οι οποίες προσδοκίες σήμερα φαίνονται περισσότερο εξασθενημένες από ποτέ. Δεν μπορεί, ωστόσο ν' αμφισβητήσει κανείς την ηθική προσωπικότητα του Παπανδρέου, αλλά δεν ξέρω αν από μόνη της είναι ικανή ν' ασκήσει εξυγιαντική επίδραση στην πολιτική ζωή του τόπου για να καταστήσει τον δημόσιο βίο περισσότερο ορθολογικό ώστε να βοηθήσει τους δημοκρατικούς πολίτες σε μια εντιμότερη και πιο ανιδιοτελή προσπέλαση στο χώρο του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.
ΣΥΡΙΖΑ
Έχω μιλήσει με πολλούς παλιούς συντρόφους που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, με την προοπτική της εφαρμογής των υποσχέσεών του και της γρήγορης μεταστροφής της κοινωνίας προς μια ηθική κατεύθυνση για ν' αλλάξει επιτέλους φυσιογνωμία ο τόπος μετά από μια περίοδο βαθιάς κρίσης. Όμως δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να διαπιστώσουν ότι εξαπατήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι οι άνθρωποί του είναι προσκολλημένοι στο παρελθόν και διακατέχονται από ρεβανσιστικά σύνδρομα. Κι αν πάμε ακόμα παραπέρα, θα σταθούμε στην πλήρη ανικανότητα των ηγετών του να διοικήσουν. Πολλοί πίστεψαν και σωστά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δικαίωμα να κυβερνήσει, διότι ποτέ πριν δεν είχε την ευκαιρία [και ποιος του έφταιγε;;;]. Αλλά μέσα σε 4 μήνες αποκαλύφθηκε η γύμνια του.
Δεν γίνεται να μιλάνε οι Συριζαίοι για "πρώτη φορά αριστερή" κυβέρνηση όταν στους κόλπους της έχει τον Καμμένο και στηρίζεται από το τσούρμο του, κι ακόμη από την Ραχήλ Μακρή ή την Τζάκρη ή κάποιους τυχοδιώκτες που έγιναν "πολιτικοί" μέσα στο ΠΑΣΟΚ και τώρα παριστάνουν τους αδιάφθορους.
Η περιβόητη "ηθική της αριστεράς" δεν ήταν παρά φληναφήματα κάποιων στελεχών του που καπηλεύονται και καρπώνονται ακόμα τους αγώνες κάποιων άλλων. Έχουμε καταλάβει πια ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μεθούν με τις λέξεις, παθιάζονται με τα φραστικά πυροτεχνήματα, αλλά η παραγωγή ψεμάτων σβήνει κάθε καλή πρόθεσή τους. Απουσιάζουν κάποια χαρακτηριστικά τα οποία οι περισσότεροι πιστεύαμε ότι τα είχαν και δεν τα έχουν, δηλαδή την πνευματική ωριμότητα και την πολιτική διαπαιδαγώγηση. Δεν αναστηλώνει κανείς την αρετή της πολιτικής ζωής με τους πύρινους λόγους και τα συλλαλητήρια υπέρ της... αξιοπρέπειας!!!!!. Διότι απλώς η αξιοπρέπεια δεν είναι κάτι που χαρίζεται. Ή την έχει κανείς ή δεν την έχει.
Μετά από τα παραπάνω, είναι ευνόητο ότι ο αγωνιών αναγνώστης θ' αναρωτηθεί για το τι θα πρέπει να γίνει ώστε να υπάρξει μια διεξοδος!! Και είμαι βέβαιος ότι πολλοί φίλοι θα στεναχωρηθούν. Όμως χρειάζεται ψύχραιμη ματιά για να δει κανείς και ν' αποφασίσει τι θα κάνει. Δεν έχω λύσεις εγώ. Εκφράζω την δική μου αγωνία, της οικογένειάς μου, των φίλων μου.
Έχω μιλήσει με πολλούς παλιούς συντρόφους που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ, με την προοπτική της εφαρμογής των υποσχέσεών του και της γρήγορης μεταστροφής της κοινωνίας προς μια ηθική κατεύθυνση για ν' αλλάξει επιτέλους φυσιογνωμία ο τόπος μετά από μια περίοδο βαθιάς κρίσης. Όμως δεν χρειάστηκε πολύς καιρός για να διαπιστώσουν ότι εξαπατήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι οι άνθρωποί του είναι προσκολλημένοι στο παρελθόν και διακατέχονται από ρεβανσιστικά σύνδρομα. Κι αν πάμε ακόμα παραπέρα, θα σταθούμε στην πλήρη ανικανότητα των ηγετών του να διοικήσουν. Πολλοί πίστεψαν και σωστά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δικαίωμα να κυβερνήσει, διότι ποτέ πριν δεν είχε την ευκαιρία [και ποιος του έφταιγε;;;]. Αλλά μέσα σε 4 μήνες αποκαλύφθηκε η γύμνια του.
Δεν γίνεται να μιλάνε οι Συριζαίοι για "πρώτη φορά αριστερή" κυβέρνηση όταν στους κόλπους της έχει τον Καμμένο και στηρίζεται από το τσούρμο του, κι ακόμη από την Ραχήλ Μακρή ή την Τζάκρη ή κάποιους τυχοδιώκτες που έγιναν "πολιτικοί" μέσα στο ΠΑΣΟΚ και τώρα παριστάνουν τους αδιάφθορους.
Η περιβόητη "ηθική της αριστεράς" δεν ήταν παρά φληναφήματα κάποιων στελεχών του που καπηλεύονται και καρπώνονται ακόμα τους αγώνες κάποιων άλλων. Έχουμε καταλάβει πια ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μεθούν με τις λέξεις, παθιάζονται με τα φραστικά πυροτεχνήματα, αλλά η παραγωγή ψεμάτων σβήνει κάθε καλή πρόθεσή τους. Απουσιάζουν κάποια χαρακτηριστικά τα οποία οι περισσότεροι πιστεύαμε ότι τα είχαν και δεν τα έχουν, δηλαδή την πνευματική ωριμότητα και την πολιτική διαπαιδαγώγηση. Δεν αναστηλώνει κανείς την αρετή της πολιτικής ζωής με τους πύρινους λόγους και τα συλλαλητήρια υπέρ της... αξιοπρέπειας!!!!!. Διότι απλώς η αξιοπρέπεια δεν είναι κάτι που χαρίζεται. Ή την έχει κανείς ή δεν την έχει.
Μετά από τα παραπάνω, είναι ευνόητο ότι ο αγωνιών αναγνώστης θ' αναρωτηθεί για το τι θα πρέπει να γίνει ώστε να υπάρξει μια διεξοδος!! Και είμαι βέβαιος ότι πολλοί φίλοι θα στεναχωρηθούν. Όμως χρειάζεται ψύχραιμη ματιά για να δει κανείς και ν' αποφασίσει τι θα κάνει. Δεν έχω λύσεις εγώ. Εκφράζω την δική μου αγωνία, της οικογένειάς μου, των φίλων μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου