Το ΠΑΣΟΚ, το καινούργιο κόμμα και ευθύνες του Γιώργου Παπανδρέου

 

Ενα 'μέρος' από το πρωτοσέλιδο του τελευταίου φύλλου της ιστορικής εφημερίδας του Κινήματος

• ΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ ΟΤΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΜΟΝΑΧΑ ΝΕΚΡΕΣ ΨΥΧΕΣ!!!
• ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΟΡΘΟΠΟΔΗΣΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ  ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
• ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Τα έχω γράψει και παλιότερα και επαναφέρω ορισμένες από τις σκέψεις μου για το ΠΑΣΟΚ, που σήμερα βλέπουμε όλοι με λύπη να συνθλίβεται στα Καυδιανά Δίκρανα των κατά παραγγελία δημοσκοπικών ερευνών. Το ζήτημα είναι ότι όλοι γνωρίζουν πως υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων που κάποτε στήριζαν το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική του και τώρα αυτοί οι ψηφοφόροι [οπαδοί, μέλη, φίλοι] βολοδέρνουν στο θλιβερό πολιτικό τοπίο που δημιούργησαν τα λάθη, οι παραλείψεις και η διαρκής υπονόμευση από τους αντιπάλους, από τα ανόητα και φιλόδοξα στελέχη του αλλά και από το μιντιακό και επιχειρηματικό κατεστημένο.

Σήμερα στο κομματικό απολίθωμα που εξακολουθεί να έχει τον τίτλο του άλλοτε κραταιού Κινήματος υπάρχουν ακόμη κάποιες ψυχές που φαίνεται να είναι παγιδευμένες σ' έναν αναποτελεσμαστικό λεκτικό ακτιβισμό που παρασέρνουν και κάποιους άλλους σε μια ατελέσφορη πολιτική πρακτική και σε αδιέξοδα. Παρακολουθώ την αρθρογραφία αλλά και τις δηλώσεις των στελεχών που παραμένουν στο βενιζελικό ΠΑΣΟΚ και αφού βλέπουν ότι ο Βενιζέλος προσκολλάται όλο και περισσότερο στη Δεξιά και στον αρχηγό της, εντούτοις επιμένουν να κρατάνε το φανάρι στον Βενιζέλο, προφανώς διότι πιστεύουν ότι κάποια στιγμή θα τον εκπαραθυρώσουν!!! 

Διάβασα και σήμερα μια ακόμη "διακήρυξη" επτά μελών της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ [Αξαρλής Γιάννης, Γιακαλής Παναγιώτης, Λάζαρη Ντίνα, Μαμέλης Κώστας, Πούλιος Κώστας, Παπαγεωργίου Θανάσης, Τσιόκας Χάρης] που δημοσιοποιούν την αγωνία τους για το μέλλον. Δεν τους μέμφομαι και καλά κάνουν. Σ' ένα δημοσίευμα μια μέρα μετρούσα τα ονόματα Πασόκων που συμμετείχαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην κομματική, κυβερνητική και κρατική εξουσία. Δεκάδες ονόματα που κάποιοι Πασόκοι ψηφοφόροι και φίλοι ακόμη πιστεύουν ότι κάποια στιγμή και σαν τον μαρμαρωμένο βασιλιά θ' αναστηθούν για να ξαναπάρουν την "Πόλη" κ.λπ. 

Τα δημοσιεύματα [κυρίως παραπολιτικά] αναφέρουν συχνά ότι όλο και είναι έτοιμοι κάποιοι να διώξουν τον Βενιζέλο, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει τι θα γίνει μετά τον Βενιζέλο. Μάλιστα κάποιος έγραψε ότι ο Λαλιώτης με την προτροπή του Τσίπρα θα φτιάξει κόμμα που θα συγκεντρώσει τους παλαιοπασόκους [και παπανδρεϊκούς;;;] για να στηρίξει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ!! Λυπάμαι που βλέπω όλους αυτούς που κάποτε είχαν εξουσία να την ξαναλιμπίζονται, ενώ θα έπρεπε να έχουν σκάψει μόνοι τους μια τρύπα για να κρυφτούν.

Να συγκροτηθεί Κίνηση Εθνικής και Πολιτικής Ενότητας, που θα πετύχει μια Νέα Μεγάλη Συμφωνία, με τους εταίρους ζητά ο πρώην υπουργός, Αλέκος Παπαδόπουλος. «Οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις και οι όποιες ελίτ ή κατανονούν ότι η μεγάλη ευκαιρία διάσωσης της χώρας είναι η επίτευξη της Νέας Μεγάλης Συμφωνίας με τους εταίρους ή αναλαμβάνουν την ιστορική ευθύνη του πολιτικού αδιεξόδου και των καταστροφικών συνεπειών που θα προκαλέσει» λέει ο κ. Παπαδόπουλος σε συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής. Εκτιμά δε ότι «αν μέσα στο 2014 δεν δημιουργηθούν συνθήκες εθνικής και πολιτικής ενότητας, η χώρα θα αχθεί μόνη της, εκτός ευρωζώνης». Ο Παπαδόπουλος έχει ξαναμιλήσει αλλά αυτά που λέει είναι φούσκες. Δεν βλέπει ότι κανείς δεν θέλει να συμφωνήσει και με κανέναν;;; Οι ιερεμιάδες είναι εύκολες. Οι ρεαλιστικές προτάσεις που είναι;;; Δεν ξέρω τι έχει κατά νου ο Παπαδόπουλος, αλλά ξέρω ότι στο 'Βήμα' έχει δώσει στο παρελθόν πολλές συνεντεύξεις και πάντοτε εκεί τον αντιμετώπισαν [και τον βλέπουν...] σαν τον Κιγκινάτο. Όμως ο αγαπητός Αλέκος δεν θα έπρεπε να μιλάει διότι έχει περάσει απ' όλα τα αξιώματα. Αυτό μονάχα. Ας μην πω τίποτε περισσότερο.

Οι δημοσιογραφικές ανοησίες συναγωνίζονται τις ανοησίες των παλαιών πολιτικών στελεχών που έχουν βαρύτατες ευθύνες για τις σημερινές εξελίξεις και τις άθλιες πολιτικές που συνθλίβουν τον ελληνικό λαό.

Όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορεί να "σωθεί" το καράβι, αυταπατώνται και την οικτρή αυτή πλάνη την έχουν κρεμάσει στο λαιμό τους για να κάνουν συντροφιά στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ που δεν τον θέλουν κι όμως τον στηρίζουν. Αλλά δεν έχουν καταλάβει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν τόσο καλύτερα θα είναι για να ξαναζωντανέψει η δημοκρατική παράταξη. Το ΠΑΣΟΚ έχει άρρηκτα συνδεθεί με ό,τι χειρότερο είχε να επιδείξει η πολιτική τα τελευταία χρόνια. Ή τουλάχιστον το επιχειρηματικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να το αμαυρώσει. Κανείς μας δεν το ήθελε αυτό, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Κι αυτό έχει εντυπωθεί βαθιά στη συνείδηση του κόσμου.

Με τις σποραδικές δηλώσεις και την σχεδόν παραπολιτική πρακτική κάποιων άλλοτε αξιωματούχων του ΠΑΣΟΚ δεν πέφτουν κάστρα και πολύ περισσότερο δεν βγαίνουμε από τη σύγχυση. Με τον ανορθόδοξο πόλεμο κατά του Βενιζέλου, δεν αλλάζει η κατάσταση. Απλώς κάποιοι φίλοι στομώνουν την αγωνία τους για την αλλαγή και ικανοποιούν πρόσκαιρα συναισθήματα ευχαρίστησης επειδή με κάποια αστειάκια και λογοπαίγνια ή και φωτογραφίες ρετουσαρισμένες δήθεν θίγουμε τον Βενιζέλο. Αυτή η τακτική είναι παρελκυστική και οδηγεί σε πολιτική νωθρότητα και δημιουργεί κίνηση αντίστροφη προς την επιθυμητή. Έτσι θα πείσουμε τον κόσμο που απογοητεύτηκε, πολεμώντας τον Βενιζέλο;; Αυτός είναι ένα πολιτικό πτώμα και με τα πτώματα δεν ασχολείται κανείς... Τον χτυπήσαμε, τον βρίσαμε, τον φτύσαμε, τον γελοιοποιήσαμε, αλλά αυτός είναι στο προσκήνιο...

Εκείνο όμως που δεν μπορώ ν' αποσιωπήσω είναι και οι βαρύτατες ευθύνες του ίδιου του Γιώργου Παπανδρέου. Κι όταν γύρω μου νιώθω την αγωνία χιλιάδων φίλων, οπαδών, ψηφοφόρων που στέκονται παράμερα, περιμένοντας ένα νεύμα του, αυτός σ' αυτή την κρίσιμη φάση της πολιτικής ζωής του τόπου κυριολεκτικά σιωπά. Τα στελέχη που κάποτε συνεργάστηκαν μαζί του πήραν των ομματιών τους και δέσμιοι των προσωπικών φιλοδοξιών τους, ενσωματώθηκαν είτε στον ΣΥΡΙΖΑ είτε στην ΔΗΜΑΡ είτε σκέφτονται το ΚΚΕ. Και οι απλοί ψηφοφόροι αγωνιούν διότι βρισκόμαστε προ των ευρωεκλογών και ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ!!! Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν την εντύπωση ότι ξαφνικά ο Παπανδρέου θα βγάλει μια φωνή και θα τους συγκεντρώσει κάτω από τη δική του σκέπη. Η λογική όμως λέει ότι κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Η σιωπή του Παπανδρέου σηματοδοτεί την πλήρη αποσύνθεση. Δεν είναι δυνατό να ζούμε με το παρελθόν. Η ζωή τραβάει την ανηφόρα. Η δική μου στάση που είναι να σταθώ παράμερα και να μην ψηφίσω ΚΑΝΕΝΑΝ, δεν συνιστά μια γενικότερη στάση πολιτικής. Οι χιλιάδες που κάποτε στήριξαν τον Παπανδρέου είχαν την απαίτηση να τους κάνει ένα νεύμα, αλλά αυτός προτιμάει τη σιωπή. Και τι νόημα έχει πλέον να τον στηρίζουν, αφού η εν γένει δράση του σήμερα δεν έχει αντιστοίχηση στην αγωνία και τα βάσανά τους;;

Αλλά ποιος τους σκέφτεται όταν τόσοι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν με τις αρχές και τους αγώνες του ΠΑΣΟΚ, είναι τώρα αναγκασμένοι να ρίξουν την ψήφο τους σε κόμματα που πολέμησαν με μίσος και πάθος την προσπάθεια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ για να προκόψει ο τόπος;;; Δεν φτάνει δηλαδή που προδόθηκαν από ανθρώπους σαν τον Τσοχατζόπουλο ή τον Μαντέλη ή τον Βενιζέλο, ή τύπους σαν τον Λοβέρδο, την Διαμαντοπούλου και όλον εκείνο τον συρφετό των βουλευτών που ο ΓΑΠ εμπιστεύθηκε, τώρα ο κόσμος αυτός είναι αναγκασμένος να προσέλθει στις κάλπες για ψηφίσει... τι και ποιον;;;;

Είδα μια δημοσκόπηση που δίνει στο ΠΑΣΟΚ ένα νούμερο κάτω από το 4% και μ' έπιασε τρόμος. Είναι βέβαιο ότι ίσως και να μην κατέβει ποτέ πια στις εκλογές.
Τι χρειάζεται;;;
Χρειάζεται καινούργιο κόμμα με ηγέτη!!!
Ποιος είναι αυτός ο ηγέτης;;;
Ας δώσει απάντηση ο ίδιος - αν υπάρχει!!!!
Μην περιμένετε φως από την ΔΗΜΑΡ ή τον Λοβέρδο, ή τους '58', ή τις διάφορες ομαδούλες που δημιουργούνται σαν τα μανιτάρια

Η παράταξη μπορεί να στηρίξει ξανά τον λαό και την πατρίδα

• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Η μεγάλη παράταξη, ο φυσικός χώρος κάθε συμπατριώτη μας που θέλει να προκόψει, περνάει δύσκολες μέρες. Έζησε τη πολύχρονη φθορά του ΠΑΣΟΚ που οδήγησε στη μεγάλη του ήττα. Και σήμερα, ζει την μετουσίωση αυτής της κομματικής ήττας σε δικό της, απόλυτο κατακερματισμό. Τα αίτια :  ελαφρότητα, συμβατικότητα, ιδιοτέλεια και συμβιβασμός με το κατεστημένο. Με τις ευθύνες να καταλογίζονται, φυσικά, σε στελέχη με ονοματεπώνυμο. Οι παθογένειες λοιπόν ενός πολιτικού σχηματισμού  σκόρπισαν το ηθικό πλεονέκτημα της παράταξης και «ράγισαν το γυαλί» στη σχέση της με τον κόσμο. Και αν δεν τις αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά και γρήγορα, όχι μόνο δε θα σηκώσουμε κεφάλι, αλλά θα στείλουμε ακόμα περισσότερους δημοκράτες είτε στην εκλογική προσφυγιά, είτε στην αδράνεια.  

Η νοσηρή κατάσταση που περιγράψαμε όμως έχει κάνει μετάσταση και εξελίσσεται σε απειλή εναντίον όλων, ανεξαρτήτως κομματικών προτιμήσεων. Ήδη, επιβαρύνει τα πράγματα με το εκβιαστικό δίλημμα διακυβέρνησης ανάμεσα σε αποδεδειγμένα κατώτερους των περιστάσεων. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να χρεώνεται τα προηγούμενα, αλλά εδώ και καιρό, τη πρώτη ευθύνη για τα χάλια και την απελπισία μας - θέλουν δε θέλουν - έχουν Σαμαράς και Τσίπρας. Συντηρούν έναν αχρείαστο διχασμό για να περιχαρακώσουν το χώρο τους, αντί να ενώσουν για το καλό όλων μας. Αδυνατούν να προασπίσουν τη Δημοκρατία μας. Δεν έχουν πολιτική που θα ομαλοποιούσε και θα καλυτέρευε τις συνθήκες της ζωής μας.

Σ’ αυτά τα προβλήματα που παράγει το δίπολο των  ακατάλληλων, η μεγάλη παράταξη έχει την ευκαιρία να αναδείξει λύσεις. Μόνο που για να βγει πέρα το έργο αυτό, χρειάζεται να το πάρει στη πλάτη της η λαϊκή βάση. Οι άξιοι άνθρωποι είναι πάντα εδώ. Οι συντακτικές αρχές του χώρου - όπως διαμορφώθηκαν στην  ιστορική του διαδρομή, περνώντας από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Ανδρέα Παπανδρέου και συνεχίζοντας - είναι στέρεο πλαίσιο αναφοράς. Με καθαρές κουβέντες λοιπόν και εθελοντική συμμετοχή, μπορούμε να διαλύσουμε τη σύγχυση και να χαράξουμε το δρόμο της ανόρθωσης. Να διαμορφώσουμε ένα δημοκρατικό ρεύμα που θα σαρώσει ότι μας καθηλώνει, θα δώσει προοπτική και θα αρχίσει να κάνει τη ζωή μας κάθε μέρα και λίγο καλύτερη.  Κοντολογίς, μπορούμε να στηρίξουμε ξανά τον λαό και την πατρίδα. Οφείλουμε αυτή τη κίνηση τώρα! 

Οι "58" μπορούν να δημιουργήσουν την... μεγάλη Κεντροαριστερά;;;;;

Οι πληροφορίες για το εγχείρημα των "58" δεν είναι συγκεχυμένες, αλλά ξεκάθαρες και παρά την καλή μας διάθεση να το δούμε με αγαθή ματιά, τα πράγματα δεν προοιωνίζονται καλά. Δεν ήθελα να προκαταλάβω αλλά έχω κάνει σχετικές αναφορές στο θνησιγενές αυτό εγχείρημα που δεν έχει πνοή και πάθος, δεν έχει ποδάρια να στηριχτεί και δεν πρόκειται να ορθοποδήσει. Θα ευχόμουν να πάει καλά, αλλά δεν πρόκειται να πάει!!! Είναι απλώς μια λέσχη "διανοουμένων" και τίποτε περισσότερο. Όσο κι αν πριμοδοτείται το εγχείρημα από το συγκρότημα του Ψυχάρη, που δίνει 46,6% «ναι» σε νέα Κεντροαριστερά!!!

Το σχετικό ρεπορτάζ, στο "Βήμα", λέει ότι σχεδόν ένας στους δύο πιστεύει ότι ΠαΣοΚ, ΔΗΜΑΡ και οι άλλες κινήσεις πρέπει να σχηματίσουν νέο κόμμα. Μπορεί να είναι κι έτσι. Και κανείς δεν αρνείται ότι ένας ενιαίος κεντροαριστερός φορέας "μπορεί να προκαλέσει μια δυναμική ικανή να επαναφέρει στην κοίτη της δημοκρατικής παράταξης ψηφοφόρους που μετακινήθηκαν σε άλλα κόμματα και να επαναθεμελιώσει σε μια καινούργια βάση την παραταξιακή συνείδηση, η οποία μπορεί να ξεθώριασε αλλά δεν χάθηκε..." Κι εγώ έτσι θέλω να πιστεύω, αλλά δυστυχώς οι προϋποθέσεις δεν είναι ικανές για τη δημιουργία της μεγάλης Κεντροαριστεράς.

Βλέπετε πουθενά κανέναν ενθουσιασμό, κραιπάλη αισιοδοξίας, πνοή!!! Είδα τη φωτογραφία από την εκδήλωση της Θεσσαλονίκης με ομιλητή τον ευγενέστατο Τάσο Γιαννίτση, ο οποίος είπε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά δεν είναι ικανά να αποτελέσουν σάλπισμα για ένα νέο ξεκίνημα. Ας περιμένουμε και την εκδήλωση της 9ης Δεκεμβρίου στην Αθήνα, όπου ομιλητής θα είναι ο άλλος καθηγητής, ο Γ. Βούλγαρης.

Όσο όμως και να μιλάνε όλοι για μια νέα "συλλογικότητα", το ζητούμενο είναι ο αρχηγός που θα τραβήξει το κάρο. Και ο αρχηγός ΔΕΝ ορίζεται από κάποιους που θέλουν να τον έχουν του χεριού τους και πολύ περισσότερο ΔΕΝ ΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ !!!! Αν έχετε προσέξει η αγωνία εκείνων που συμμετέχουν στους "58" είναι η διαχείριση της αρχηγίας. Κανείς δεν μιλάει ευθέως, αλλά πιστεύω ότι όλοι επιζητούν τη συμμετοχή στο κέντρο των αποφάσεων. Φυσικά και μ' ενδιαφέρουν οι δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά αυτό δεν είναι και πανάκεια. Έχουμε πικρές εμπειρίες από το παρελθόν.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν περίμενε από κανέναν να τον διορίσει. Ήρθε, και πήρε στα χέρια του την υπόθεση της δημιουργίας μιας παράταξης που κυβέρνησε την Ελλάδα και έφερε καινούργιο άνεμο σε μια χώρα ταλαιπωρημένη από την καταδυνάστευση της Δεξιάς και των παραφυάδων της. Γιατί, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι στρατιωτικοί που άρπαξαν την εξουσία και έβαλαν στα δεσμά μια ολόκληρη χώρα, προέρχονταν από τα σπλάχνα της Δεξιάς. Αν στο μεταξύ η Δεξιά έδειξε ότι έχει τύψεις, αυτό είναι δικό της πρόβλημα.

Λυπάμαι γιατί η Πρωτοβουλία των "58" θα παραμείνει απλώς ως μια πρωτοβουλία και τίποτε περισσότερο.

Το κομματικό κατεστημένο βλάπτει σοβαρά τη δημοκρατία

• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Τις τελευταίες μέρες, στελέχη από διάφορα κόμματα ψάχνουν και ψάχνονται για το πώς θα μπορούσαν να κυβερνήσουν. Και τώρα και μετά από εθνικές εκλογές. Πολλοί και πολλές υποστηρίζουν τους πιο παράλογους και κυνικούς συνδυασμούς. Εισφέρουν έτσι κενότητα, ως πρώτη ύλη σε τζάμπα παραγωγή για τα media τα οποία περιδιαβαίνουν. Σκορπίζουν κατάθλιψη και ανασφάλεια στη κοινωνία. Παραβλέπουν την, όλο και πιο μεγάλη, απογοήτευση του λαού για τη κατάσταση. 

Ασφαλώς, η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία είναι εύθραυστη και (κατά την εκτίμησή  μου) τώρα πια, χωρίς σκοπό. Ασφαλώς, οι εκλογές δεν θα της έδιναν έγκριση να συνεχίσει. Μόνο που οι εκλογές δεν θα αναδείκνυαν και οποιαδήποτε άλλη δυνατότητα βιώσιμης πλειοψηφίας με συνοχή και σχέδιο. Εν τω μεταξύ, κυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα κόμματα, σε ομοφωνία, απορρίπτουν τη συμμετοχή τους σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας τώρα, με επιδίωξη την «έξοδο από το μνημόνιο». Και, αμέσως μετά, την διεξαγωγή εθνικών εκλογών το Φθινόπωρο του 2014, με θέμα την ανάταξη των πραγμάτων. 

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΑΡΟ, Ο ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ!!!! ΜΕΤΑ, ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ;;;;

• ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΑΡΟ, Ο ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ!!!! ΜΕΤΑ, ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ;;;;
• Δεν αντιμετωπίζονται με ανακοινώσεις του Γραφείου Τύπου...

Το Γραφείο του Γιώργου Παπανδρέου, με ανακοίνωσή του χαρακτηρίζει ως υβριστικό το σχόλιο δημοσιογράφου του MEGA, σχετικά με την πρόταση του πρώην πρωθυπουργού για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την έγκριση της δεύτερης προγραμματικής σύμβασης της χώρας με τους δανειστές. Αυτός ο δημοσιογράφος δεν είναι άλλος από τον Γιάννη Πρετεντέρη που όταν κι εγώ τον άκουσα  χθες βράδυ παρ' ολίγο να σπάσω την τηλεόραση, διότι δεν έχω άλλο τρόπο ν' αντιμετωπίσω την κακοήθεια αφ' ενός και την διατεταγμένη δημοσιογραφία αφ' ετέρου. Εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Το MEGA ασκεί συγκεκριμένη πολιτική, την πολιτική των μεγαλοκαρχαριών των μέσων μαζικής ενημέρωσης, που έχουν βαλθεί να κάνουν αισθητή την κυριαρχία τους στον κόσμο.

Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά και ούτε θα είναι η τελευταία. Ο Γιώργος Παπανδρέου τα έβαλε μαζί τους, τους χαστούκισε, τους γρονθοκόπησε, τους αποκάλυψε στα μάτια του κόσμου κι αυτοί είναι αποφασισμένοι να τον εκμηδενίσουν. Οπότε, πώς μπορεί να τους αντιμετωπίσει;;;  Με ανακοινώσεις του Γραφείου Τύπου δεν πρόκειται να κάνει τίποτε. Είναι σαν τις αψιμαχίες κατά την υποχώρηση, που οδηγεί στην πλήρη καταστροφή.

Δεν αναστηλώνει κανείς την αρετή της πολιτικής ζωής και της προσωπικότητας του Γιώργου Παπανδρέου και των μέσων της πολιτικής του δραστηριότητας με ανακοινώσεις και συλλαλητήρια υπέρ των αρετών του!! Δεν αφυπνίζεται ο κόσμος με τις ανακοινώσεις για την άπεφθη ηθική καθαρότητα του ΓΑΠ, ούτε φυσικά από τις ιαχές των φίλων και υποστηριχτών μέσα από τα γρατσουνίσματα του διαδικτύου. Τα βέλη που εκτοξεύονται φαίνεται ότι ρίχνονται στο κενό. Απλώς τοξεύεται η αποκρουστική γενικότητα που τραυματίζει συνεχώς τον ίδιο τον ΓΑΠ αλλά κι εκείνους που πιστεύουν σ' αυτόν.

Τον Παπανδρέου θα τον σώσει μονάχα η ασπίδα μιας παλλαϊκής ψήφου. Χρήσιμοι είναι και οι μαχητές του διαδικτύου, αλλά έτσι δεν αντιμετωπίζονται οι καταιγιστικές επιθέσεις των μεγάλων μέσων μαζικής ενημέρωσης. Η σιωπή μερικές φορές είναι χρυσάφι, αλλά κάποια στιγμή φαίνεται πως δεν είναι χρυσάφι αλλά... μπρούντζος!!! Δηλαδή, πότε θα γίνει κατανοητό πως οι ώρες ευθύνης και οι ώρες μάχης είναι τώρα;;; Ναι, είναι τώρα και όχι στο μέλλον!!! Ώρες μάχης και ώρες ευθύνης για την αγωγή των νέων γενεών. Οι νέοι θέλουν ΦΩΝΗ!!! Η φωνή που βγαίνει μέσα από τις ανακοινώσεις είναι βραχνή χωρίς να έχει την ωραία τόλμη του επώνυμου "κατηγορώ". Η μέχρι σήμερα σιωπή του ΓΑΠ έχει δημιουργήσει ένα κλίμα νοσηρότητας και έχει ευνοήσει τους ρυπαρούς καιροσκόπους που αλωνίζουν μέσα στα θερμοκήπια του ψεύδους και μεγεθύνουν την απόσταση του λαού από την αλήθεια.

Ο Βενιζέλος, το μέλλον του ΠΑΣΟΚ και η Κεντροαριστερά

Άραγε υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι σε θέση να συσπειρώσει τον κόσμο που αποτελούσε τον κορμό και τη βάση του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ;;; Θα ήταν πολιτικός παιδισμός πλέον ν' ασχολούμαστε μαζί του, αφού έχει αποδειχθεί ότι αυτός έχει βάλει ταφόπλακα στο μέλλον του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ωστόσο είναι φανερό ότι γίνεται απεγνωσμένη προσπάθεια απ' όσους τον στηρίζουν, να βρίσκεται μέσα στην καρδιά των γεγονότων. Έχει τρία αξιώματα: αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών της δικομματικής κυβέρνησης της Δεξιάς, και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Κατά πόσο αυτά μπορούν να συμπλεύσουν είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Το ζήτημα είναι ότι οι βουλευτές που στον στήριξαν στις δικές του επιλογές και που συνετέλεσαν στην εκδίωξη του Γιώργου Παπανδρέου από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ και την κυβερνητική εξουσία, βρίσκονται τώρα στα βαθιά νερά και παλεύουν να βγουν σε στεριά, αλλά αυτή όλο και απομακρύνεται. Η πρόσφατη διαγραφή της Τζάκρη, που ήταν η συνέχεια κάποιων προηγούμενων αποχωρήσεων, έχουν δώσει την αφορμή για να επισημανθεί το ασταθές κλίμα μέσα στις τάξεις της κοινοβουλευτικής ομάδας του Κινήματος.

Κανείς από τους βουλευτές δεν μπορεί πλέον να πει με βεβαιότητα αν αυτή η συνεργασία και η συμπόρευση με τη Δεξιά ωφελεί ή βλάπτει το ΠΑΣΟΚ. Οι μόνοι που υπερασπίζονται αυτή την κυβέρνηση είναι εκείνοι που αναλάβει υπουργικά αξιώματα. Άλλοι θέλουν τη συνέχιση της συνεργασίας, άλλοι λοξοκοιτάζουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και επιζητούν να υπάρξει κάποια πόρτα για μελλοντική συνεργασία μαζί του σε μια επόμενη κυβέρνηση κι άλλοι δεν ξέρουν τι θέλουν.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ που έφερε το ΠΑΣΟΚ στο μεταίχμιο φθοράς και αφθαρσίας, πιστεύει ότι ακόμη υπάρχει περιθώριο για πρωτοβουλίες που θα τον κρατήσουν και στην ηγεσία, ώστε αυτγός να γίνει ο μπροστάρης για την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης. Όλα αυτά όμως είναι σενάρια, είναι σκέψεις, είναι όνειρα φθινοπωρινής νύχτας. Πρέπει κανείς να είναι εντελώς άσχετος με την πολιτική για να μη βλέπει ότι το ΠΑΣΟΚ έτσι όπως πάει σήμερα είναι τελειωμένο. Βέβαια, έχει φθαρεί και στη συνείδηση του ελληνικού λαού, με όλες αυτές τις αμαρτίες του που έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Ο Βενιζέλος βλέπει και τις επερχόμενες ευρωεκλογές σαν σανίδα σωτηρίας, διότι υπάρχει η προοπτική της συγκρότησης ενός διευρυμένου ευρωψηφοδελτίου, στο οποίο θα εκφράζονται οι δυνάμεις της Κεντροαριστεράς που συνομιλούν με το ΠαΣοΚ.Και προς αυτή την κατεύθυνση αναπτύσσεται σχετική δραστηριότητα αφού και αυτές οι δυνάμεις της λεγόμενης Κεντροαριστεράς επιζητούν να εκφραστούν σε κοινοβουλευτικό επίπεδο. Ποιες μέχρι στιγμής είναι αυτές οι ομάδες που δείχνουν προθυμία ν' ανταποκριθούν στην πρόσκληση του Βενιζέλου; Πρωτοβουλία Β (Ν. Διακουλάκης, Π. Αθανασόπουλος, Δανάη Αντωνάκου), Πολιτεία (Ι. Τούντας, Α. Παππάς), Μπροστά (Π. Βλάχος, Θ. Κοντογιώργος), Νέοι Μεταρρυθμιστές (Μιχ. Χάλαρης) και Δίκτυο Π80 (Π. Σφηκάκης, Μπ. Συμεωνίδης). Δηλαδή, πρόκειται για δυνάμεις που κανείς δεν γνωρίζει αν έχουν απήχηση λαϊκή ή απλώς είναι κάποιες παρέες [που είναι και το πιθανότερο]... Άλλωστε, δεν ακούστηκε τίποτε για την οργανωτική τους υπόσταση. Και φαίνεται ότι απλώς είναι ομάδες/σφραγίδες, εκτός από τους "58" που διαρρέουν ότι έχουν  υπάρξει κινήσεις για τη δημιουργία ομάδων πρωτοβουλίας σε πανελλαδικό επίπεδο.

Η παρουσία του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, στη συνδιάσκεψη που θα πραγματοποιηθεί για τη συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου ίσως ανοίξει κάποια προοπτική και στα σχέδια του Βενζέλου, ο οποίος άγεται και φέρεται από τις εξελίξεις και δεν είναι σε θέση να βάλει αυτός τη δική του ατζέντα. Είναι και η μόνιμη άρνηση του Φώτη Κουβέλη να συνεργαστεί μαζί του. Αλλά όμως η ΔΗΜΑΡ αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα, από τη στιγμή που έχει εκφράσει την επιθυμία της να ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να δηλώσει ότι θα συμμετάσχει στο κοινό ψηφοδέλτιο.Από εδώ αρχίζουν και τα προβλήματα. Κοντός ψαλμός...

Είναι ακόμη και ο Λοβέρδος που έχει προχωρήσει σε μια πιο οργανωμένη συνεργασία με την ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη, αλλά που όμως δεν αποκλείει το ΠΑΣΟΚ και τους άλλους από το υπό σύμπτυξη μελλοντικό μέτωπο της Κεντροαριστεράς. Είναι και ο Φλωρίδης που δεν συμμετέχει και απλώς δημοσιοποιεί σποραδικά κάποιες θέσεις και απόψεις του...

Πραγματικά πρόκειται για ένα τοπίο αρκετά θολό και μέχρι στιγμής τα δεδομένα δεν είναι επαρκή για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Αναμένεται, ωστόσο, ο ηγέτης/σωτήρας που θα τους καπελώσει όλους και θα κόψει τον γόρδιο δεσμό της ασυμφωνίας για να υπάρξουν επιτέλους εξελίξεις στον πολύπαθο χώρο της Κεντροαριστεράς ή αν θέλετε της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ με τον ΣΥΡΙΖΑ...

Εμείς οι ξέμπαρκοι της αριστερής όχθης!!!!

Ο φίλος μου ο Κώστας Πολίτης άνοιξε ένα ιστολόγιο με τίτλο Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΟΧΘΗ, αλλά μου λέει ότι λόγω χρόνου αδυνατεί να το διαχειριστεί. Κι επειδή ο τίτλος βγήκε από τις κοινές συζητήσεις μας, μου είπε να τον αξιοποιήσω εγώ... Θέλει να κλείσει το δικό του ιστολόγιο, αφού επιπλέον δεν έχει επισκεψιμότητα, αλλά δεν ξέρει πώς!!!! Μήπως κι εγώ είμαι ειδικός;;; Τέλος πάντων, θα βρει τρόπο να το κλείσει.

Είπα κι εγώ ν' ανοίξω κάτι σχετικό με την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΟΧΘΗ όπου είμαστε μαζεμένοι ουκ ολίγοι... ξέμπαρκοι, μετά και τις εξελίξεις των δυο τελευταίων χρόνων και που δεν έχουν διάθεση να προσεγγίσουν κανένα από τα κόμματα που φαίνονται εκ πρώτης όψεως συγγενικά. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά απλώς διότι όσοι γεννήθηκαν και αναγεννήθηκαν μέσα στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, δεν μπορεί να είναι τοκιστές και σουλατσαδόροι. Επιμένουν να είναι αμετακίνητοι σ' ένα χώρο που σφύζει από τους αγώνες τόσων αγωνιστών και στο κάτω της γραφής οι επαγγελίες που αποτέλεσαν τη βάση της ιστορικής διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη δεν έχουν πάψει να έχουν ισχύ.

Πολλοί ρωτάνε τι να κάνουν!!! Εμείς δεν μπορούμε να δώσουμε σε κανέναν συμβουλές και παραγγέλματα. Ο καθένας είναι ελεύθερος να πράξει αυτό που του λέει η καρδούλα του και η προσωπική ιστορία του. Αλλά υπάρχει ένα ζήτημα που δεν ξέρω  κατά πόσο απασχολεί όλους αυτούς που έχουν συστήσει ομάδες και ομαδούλες και δίκτυα και κάθε τόσο δημοσιοποιούν διακηρύξεις και καλούν σε συσπείρωση. Και το ζήτημα αυτό αγγίζει τις σχέσεις που έχουν ή δεν έχουν μεταξύ τους, παρότι υποτίθεται ότι έχουν κοινούς σκοπούς. Κι επειδή η δραστηριότητα όλων αυτών κινείται σε ομιχλώδες τοπίο, γι' αυτό και ο κόσμος στρέφεται άλλος δεξιά κι άλλος αριστερά, χωρίς όμως να υπάρχει μέσα του ο ενθουσιασμός εκείνος που μας πύρωσε στα δύσκολα χρόνια που παλέψαμε για να φύγει η Δεξιά από την εξουσία.

Αυτό το τελευταίο φαίνεται το έχουν λησμονήσει οι διάφοροι κήνσορες της πολιτικής ζωής αλλά και της γενικότερης δράσης του ΠΑΣΟΚ και των ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, που ανέτρεψαν ένα κατεστημένο που κρατούσε δέσμια την ελληνική κοινωνία. Έφτασαν διάφοροι μπεχλιβάνηδες να παλεύουν απεγνωσμένα ν' απαξιώσουν και τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ αλλά κι ένα έργο που άλλαξε την ελληνική κοινωνία. Κανείς δεν παραβλέπει λάθη και παραλείψεις. Άλλωστε, όλοι άνθρωποι είμαστε και κανείς ποτέ δεν είπε ότι είχε την επιφοίτηση του αγίου πνεύματος κι ότι κάνει θαύματα. Κάτι δηλαδή που επικαλούνται οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα που με τον άκρατο λαϊκισμό τους παρασύρουν τον κόσμο για να τον απογοητεύσουν. Και βέβαια, δεν μπορούμε να λέμε ότι πρέπει να τους δοκιμάσουμε κι αυτούς!!!! Τι είναι - ένα διαφορετικό πιάτο φαγητό;;; Εδώ πρόκειται για το μέλλον του λαού και της χώρας και κανείς δεν έχει δικαίωμα να παίζει με την αγωνία μας και τα βάσανά μας.

Είναι αλήθεια ότι αρκετοί φίλοι ακόμα αναρωτιούνται τι είμαστε τελικά;;; Δεν είναι δύσκολη η απάντηση: ΠΑΣΟΚ!!! Κι αυτή η λέξη συμπυκνώνει οράματα δεκαετιών που αρκετά από αυτά δεν έλαβαν σάρκα και οστά. Γι' αυτό και θα πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα. Όχι όμως μέσα από τις τάξεις ενός κόμματος, γτου ΣΥΡΙΖΑ, που είναι από τη φύση του τυχοδιωκτικό και αλλοπρόσαλλο, του οποίου ο αρχηγός πότε με το πουκάμισο, πότε με το ζιβάγκο, πότε με την φωνή, πότε με κάποια άλλα συνθήματα, προσπαθεί ν' αναστήσει όπως αυτός θέλει στη μνήμη μας τον Ανδρέα. Παρότι το ΠΑΣΟΚ συνετρίβη και στις εκλογές και αφότου ανέλαβε την ηγεσία του ο Βενιζέλος πάει από το κακό στο χειρότερο, αυτό δεν σημαίνει ότι κι εμείς πρέπει να συντριβούμε στις μυλόπετρες ενός νέου δικομματισμού, της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Ενός δικομματισμού που άγρια πολεμήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος σήμερα αποτελεί τον έναν από τους δυο πόλους του νέου "δικομματισμού".

Για να σας πω τη δική μου άποψη, αυτό το εγχείρημα των πανεπιστημιακών που υποτίθεται ότι θέλουν να δημιουργήσουν έναν μεγάλο πόλο της Κεντροαριστεράς ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ!!! Όχι γιατί δεν το θέλω εγώ, αλλά απλώς γιατί είναι από τη φύση της μια θνησιγενής κίνηση με μια πικάντικη όσο και καταστροφική σύνθεση. Και φυσικά δεν περιμένω από κάποιους βουλευτές ή άλλα πρώην στελέχη που φάγανε την εξουσία με τις κουτάλες γιατί η μόνη έγνοια τους είναι η προσωπική πολιτική επιβίωση. Κι όσο παρατηρώ να διακινούνται συνεχώς στο προσκήνιο οι ίδιοι και οι ίδιοι, και να μη βρίσκουν σημεία επαφής και συνοχής, τόσο σκέφτομαι ότι μόνον κάποιοι ξέμπαρκοι μπορούν να δώσουν μια έστω σχετική προοπτική σε εξορμήσεις για κάτι καλύτερο, που θα βοηθήσει να υπάρξει μια σύγκλιση όλων ημών για να κινηθούμε αποτελεσματικά.

Θα σας  πω τώρα, λόγου χάρη, για την Κίνηση των 75, στην οποία προϊσταται ο Καρχιμάκης. Μπράβο του, αλλά τα πυρά του πλέον είναι άσφαιρα. Φωνάζει, κραυγάζει, αποκαλύπτει, αλλά χάνεται και αποσυντονίζεται μέσα στο βενιζελικό ΠΑΣΟΚ. Έχει ξεκαθαρίσει τι θέλει; Δεν έχει καταλάβει ότι κοντά στον Βενιζέλο όλοι... καίγονται!!! Δεν μπορεί να είναι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ. Το ίδιο ισχύει και για τον Σκανδαλίδη που με δηλώσεις ή συνεντεύξεις του, υπαινίσσεται ότι διαφοροποιείται ή θ' αλλάξει κάποια στιγμή ρότα και γραμμή. Εδώ που είμαστε χρειάζονται ξεκάθαρες κουβέντες. Κι όποιοι εκφράζονται με μισόλογα εμένα δεν μου κάνουν. Όπως εγώ μιλάω ελεύθερα και στα ίσα για φίλους και εχθρούς, έτσι θέλω κι εκείνους που φιλοδοξούν να παίξουν κάποιο ρόλο στα πολιτικά πράγματα. Να είναι αληθινοί, ευθείς, ντόμπροι, και σταθεροί.

Μέχρι σήμερα αυτό που βλέπω σε όλες αυτές τις κινήσεις είναι η αδυναμία να συντάξουν ένα λόγο συναινετικό ώστε να υπάρξει μια επαναπροσέγγιση όλων ημών των ξέμπαρκων. Και οι περισσότεροι από μας δεν έχουν όρεξη να χειροκροτούν έτσι χωρίς λόγο κι ούτε φυσικά να βομβαρδίζουν με πολλά "like" τα διάφορα δημοσιεύματα που τελικά δεν βρίσκουν απήχηση και χάνονται στο βούρκο της καθημερινότητας. Δεν με νοιάζει να βρίζω τον Βενιζέλο ούτε τον Σαμαρά ούτε τον Τσίπρα. Ήρθε η ώρα να περάσω σ' ένα άλλο επίπεδο. Να αντιπαλέψω με ιδεολογία και πολιτικές αρχές και θέσεις.