Το ΠΑΣΟΚ, το καινούργιο κόμμα και ευθύνες του Γιώργου Παπανδρέου

 

Ενα 'μέρος' από το πρωτοσέλιδο του τελευταίου φύλλου της ιστορικής εφημερίδας του Κινήματος

• ΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ ΟΤΙ ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΜΟΝΑΧΑ ΝΕΚΡΕΣ ΨΥΧΕΣ!!!
• ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΟΡΘΟΠΟΔΗΣΕΙ ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ  ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
• ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Τα έχω γράψει και παλιότερα και επαναφέρω ορισμένες από τις σκέψεις μου για το ΠΑΣΟΚ, που σήμερα βλέπουμε όλοι με λύπη να συνθλίβεται στα Καυδιανά Δίκρανα των κατά παραγγελία δημοσκοπικών ερευνών. Το ζήτημα είναι ότι όλοι γνωρίζουν πως υπάρχει ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων που κάποτε στήριζαν το ΠΑΣΟΚ και την πολιτική του και τώρα αυτοί οι ψηφοφόροι [οπαδοί, μέλη, φίλοι] βολοδέρνουν στο θλιβερό πολιτικό τοπίο που δημιούργησαν τα λάθη, οι παραλείψεις και η διαρκής υπονόμευση από τους αντιπάλους, από τα ανόητα και φιλόδοξα στελέχη του αλλά και από το μιντιακό και επιχειρηματικό κατεστημένο.

Σήμερα στο κομματικό απολίθωμα που εξακολουθεί να έχει τον τίτλο του άλλοτε κραταιού Κινήματος υπάρχουν ακόμη κάποιες ψυχές που φαίνεται να είναι παγιδευμένες σ' έναν αναποτελεσμαστικό λεκτικό ακτιβισμό που παρασέρνουν και κάποιους άλλους σε μια ατελέσφορη πολιτική πρακτική και σε αδιέξοδα. Παρακολουθώ την αρθρογραφία αλλά και τις δηλώσεις των στελεχών που παραμένουν στο βενιζελικό ΠΑΣΟΚ και αφού βλέπουν ότι ο Βενιζέλος προσκολλάται όλο και περισσότερο στη Δεξιά και στον αρχηγό της, εντούτοις επιμένουν να κρατάνε το φανάρι στον Βενιζέλο, προφανώς διότι πιστεύουν ότι κάποια στιγμή θα τον εκπαραθυρώσουν!!! 

Διάβασα και σήμερα μια ακόμη "διακήρυξη" επτά μελών της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ [Αξαρλής Γιάννης, Γιακαλής Παναγιώτης, Λάζαρη Ντίνα, Μαμέλης Κώστας, Πούλιος Κώστας, Παπαγεωργίου Θανάσης, Τσιόκας Χάρης] που δημοσιοποιούν την αγωνία τους για το μέλλον. Δεν τους μέμφομαι και καλά κάνουν. Σ' ένα δημοσίευμα μια μέρα μετρούσα τα ονόματα Πασόκων που συμμετείχαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στην κομματική, κυβερνητική και κρατική εξουσία. Δεκάδες ονόματα που κάποιοι Πασόκοι ψηφοφόροι και φίλοι ακόμη πιστεύουν ότι κάποια στιγμή και σαν τον μαρμαρωμένο βασιλιά θ' αναστηθούν για να ξαναπάρουν την "Πόλη" κ.λπ. 

Τα δημοσιεύματα [κυρίως παραπολιτικά] αναφέρουν συχνά ότι όλο και είναι έτοιμοι κάποιοι να διώξουν τον Βενιζέλο, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει τι θα γίνει μετά τον Βενιζέλο. Μάλιστα κάποιος έγραψε ότι ο Λαλιώτης με την προτροπή του Τσίπρα θα φτιάξει κόμμα που θα συγκεντρώσει τους παλαιοπασόκους [και παπανδρεϊκούς;;;] για να στηρίξει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ!! Λυπάμαι που βλέπω όλους αυτούς που κάποτε είχαν εξουσία να την ξαναλιμπίζονται, ενώ θα έπρεπε να έχουν σκάψει μόνοι τους μια τρύπα για να κρυφτούν.

Να συγκροτηθεί Κίνηση Εθνικής και Πολιτικής Ενότητας, που θα πετύχει μια Νέα Μεγάλη Συμφωνία, με τους εταίρους ζητά ο πρώην υπουργός, Αλέκος Παπαδόπουλος. «Οι σημερινές πολιτικές δυνάμεις και οι όποιες ελίτ ή κατανονούν ότι η μεγάλη ευκαιρία διάσωσης της χώρας είναι η επίτευξη της Νέας Μεγάλης Συμφωνίας με τους εταίρους ή αναλαμβάνουν την ιστορική ευθύνη του πολιτικού αδιεξόδου και των καταστροφικών συνεπειών που θα προκαλέσει» λέει ο κ. Παπαδόπουλος σε συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής. Εκτιμά δε ότι «αν μέσα στο 2014 δεν δημιουργηθούν συνθήκες εθνικής και πολιτικής ενότητας, η χώρα θα αχθεί μόνη της, εκτός ευρωζώνης». Ο Παπαδόπουλος έχει ξαναμιλήσει αλλά αυτά που λέει είναι φούσκες. Δεν βλέπει ότι κανείς δεν θέλει να συμφωνήσει και με κανέναν;;; Οι ιερεμιάδες είναι εύκολες. Οι ρεαλιστικές προτάσεις που είναι;;; Δεν ξέρω τι έχει κατά νου ο Παπαδόπουλος, αλλά ξέρω ότι στο 'Βήμα' έχει δώσει στο παρελθόν πολλές συνεντεύξεις και πάντοτε εκεί τον αντιμετώπισαν [και τον βλέπουν...] σαν τον Κιγκινάτο. Όμως ο αγαπητός Αλέκος δεν θα έπρεπε να μιλάει διότι έχει περάσει απ' όλα τα αξιώματα. Αυτό μονάχα. Ας μην πω τίποτε περισσότερο.

Οι δημοσιογραφικές ανοησίες συναγωνίζονται τις ανοησίες των παλαιών πολιτικών στελεχών που έχουν βαρύτατες ευθύνες για τις σημερινές εξελίξεις και τις άθλιες πολιτικές που συνθλίβουν τον ελληνικό λαό.

Όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μπορεί να "σωθεί" το καράβι, αυταπατώνται και την οικτρή αυτή πλάνη την έχουν κρεμάσει στο λαιμό τους για να κάνουν συντροφιά στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ που δεν τον θέλουν κι όμως τον στηρίζουν. Αλλά δεν έχουν καταλάβει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν τόσο καλύτερα θα είναι για να ξαναζωντανέψει η δημοκρατική παράταξη. Το ΠΑΣΟΚ έχει άρρηκτα συνδεθεί με ό,τι χειρότερο είχε να επιδείξει η πολιτική τα τελευταία χρόνια. Ή τουλάχιστον το επιχειρηματικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να το αμαυρώσει. Κανείς μας δεν το ήθελε αυτό, αλλά είναι μια πραγματικότητα. Κι αυτό έχει εντυπωθεί βαθιά στη συνείδηση του κόσμου.

Με τις σποραδικές δηλώσεις και την σχεδόν παραπολιτική πρακτική κάποιων άλλοτε αξιωματούχων του ΠΑΣΟΚ δεν πέφτουν κάστρα και πολύ περισσότερο δεν βγαίνουμε από τη σύγχυση. Με τον ανορθόδοξο πόλεμο κατά του Βενιζέλου, δεν αλλάζει η κατάσταση. Απλώς κάποιοι φίλοι στομώνουν την αγωνία τους για την αλλαγή και ικανοποιούν πρόσκαιρα συναισθήματα ευχαρίστησης επειδή με κάποια αστειάκια και λογοπαίγνια ή και φωτογραφίες ρετουσαρισμένες δήθεν θίγουμε τον Βενιζέλο. Αυτή η τακτική είναι παρελκυστική και οδηγεί σε πολιτική νωθρότητα και δημιουργεί κίνηση αντίστροφη προς την επιθυμητή. Έτσι θα πείσουμε τον κόσμο που απογοητεύτηκε, πολεμώντας τον Βενιζέλο;; Αυτός είναι ένα πολιτικό πτώμα και με τα πτώματα δεν ασχολείται κανείς... Τον χτυπήσαμε, τον βρίσαμε, τον φτύσαμε, τον γελοιοποιήσαμε, αλλά αυτός είναι στο προσκήνιο...

Εκείνο όμως που δεν μπορώ ν' αποσιωπήσω είναι και οι βαρύτατες ευθύνες του ίδιου του Γιώργου Παπανδρέου. Κι όταν γύρω μου νιώθω την αγωνία χιλιάδων φίλων, οπαδών, ψηφοφόρων που στέκονται παράμερα, περιμένοντας ένα νεύμα του, αυτός σ' αυτή την κρίσιμη φάση της πολιτικής ζωής του τόπου κυριολεκτικά σιωπά. Τα στελέχη που κάποτε συνεργάστηκαν μαζί του πήραν των ομματιών τους και δέσμιοι των προσωπικών φιλοδοξιών τους, ενσωματώθηκαν είτε στον ΣΥΡΙΖΑ είτε στην ΔΗΜΑΡ είτε σκέφτονται το ΚΚΕ. Και οι απλοί ψηφοφόροι αγωνιούν διότι βρισκόμαστε προ των ευρωεκλογών και ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ!!! Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν την εντύπωση ότι ξαφνικά ο Παπανδρέου θα βγάλει μια φωνή και θα τους συγκεντρώσει κάτω από τη δική του σκέπη. Η λογική όμως λέει ότι κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Η σιωπή του Παπανδρέου σηματοδοτεί την πλήρη αποσύνθεση. Δεν είναι δυνατό να ζούμε με το παρελθόν. Η ζωή τραβάει την ανηφόρα. Η δική μου στάση που είναι να σταθώ παράμερα και να μην ψηφίσω ΚΑΝΕΝΑΝ, δεν συνιστά μια γενικότερη στάση πολιτικής. Οι χιλιάδες που κάποτε στήριξαν τον Παπανδρέου είχαν την απαίτηση να τους κάνει ένα νεύμα, αλλά αυτός προτιμάει τη σιωπή. Και τι νόημα έχει πλέον να τον στηρίζουν, αφού η εν γένει δράση του σήμερα δεν έχει αντιστοίχηση στην αγωνία και τα βάσανά τους;;

Αλλά ποιος τους σκέφτεται όταν τόσοι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν με τις αρχές και τους αγώνες του ΠΑΣΟΚ, είναι τώρα αναγκασμένοι να ρίξουν την ψήφο τους σε κόμματα που πολέμησαν με μίσος και πάθος την προσπάθεια των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ για να προκόψει ο τόπος;;; Δεν φτάνει δηλαδή που προδόθηκαν από ανθρώπους σαν τον Τσοχατζόπουλο ή τον Μαντέλη ή τον Βενιζέλο, ή τύπους σαν τον Λοβέρδο, την Διαμαντοπούλου και όλον εκείνο τον συρφετό των βουλευτών που ο ΓΑΠ εμπιστεύθηκε, τώρα ο κόσμος αυτός είναι αναγκασμένος να προσέλθει στις κάλπες για ψηφίσει... τι και ποιον;;;;

Είδα μια δημοσκόπηση που δίνει στο ΠΑΣΟΚ ένα νούμερο κάτω από το 4% και μ' έπιασε τρόμος. Είναι βέβαιο ότι ίσως και να μην κατέβει ποτέ πια στις εκλογές.
Τι χρειάζεται;;;
Χρειάζεται καινούργιο κόμμα με ηγέτη!!!
Ποιος είναι αυτός ο ηγέτης;;;
Ας δώσει απάντηση ο ίδιος - αν υπάρχει!!!!
Μην περιμένετε φως από την ΔΗΜΑΡ ή τον Λοβέρδο, ή τους '58', ή τις διάφορες ομαδούλες που δημιουργούνται σαν τα μανιτάρια

Η παράταξη μπορεί να στηρίξει ξανά τον λαό και την πατρίδα

• ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Η μεγάλη παράταξη, ο φυσικός χώρος κάθε συμπατριώτη μας που θέλει να προκόψει, περνάει δύσκολες μέρες. Έζησε τη πολύχρονη φθορά του ΠΑΣΟΚ που οδήγησε στη μεγάλη του ήττα. Και σήμερα, ζει την μετουσίωση αυτής της κομματικής ήττας σε δικό της, απόλυτο κατακερματισμό. Τα αίτια :  ελαφρότητα, συμβατικότητα, ιδιοτέλεια και συμβιβασμός με το κατεστημένο. Με τις ευθύνες να καταλογίζονται, φυσικά, σε στελέχη με ονοματεπώνυμο. Οι παθογένειες λοιπόν ενός πολιτικού σχηματισμού  σκόρπισαν το ηθικό πλεονέκτημα της παράταξης και «ράγισαν το γυαλί» στη σχέση της με τον κόσμο. Και αν δεν τις αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά και γρήγορα, όχι μόνο δε θα σηκώσουμε κεφάλι, αλλά θα στείλουμε ακόμα περισσότερους δημοκράτες είτε στην εκλογική προσφυγιά, είτε στην αδράνεια.  

Η νοσηρή κατάσταση που περιγράψαμε όμως έχει κάνει μετάσταση και εξελίσσεται σε απειλή εναντίον όλων, ανεξαρτήτως κομματικών προτιμήσεων. Ήδη, επιβαρύνει τα πράγματα με το εκβιαστικό δίλημμα διακυβέρνησης ανάμεσα σε αποδεδειγμένα κατώτερους των περιστάσεων. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να χρεώνεται τα προηγούμενα, αλλά εδώ και καιρό, τη πρώτη ευθύνη για τα χάλια και την απελπισία μας - θέλουν δε θέλουν - έχουν Σαμαράς και Τσίπρας. Συντηρούν έναν αχρείαστο διχασμό για να περιχαρακώσουν το χώρο τους, αντί να ενώσουν για το καλό όλων μας. Αδυνατούν να προασπίσουν τη Δημοκρατία μας. Δεν έχουν πολιτική που θα ομαλοποιούσε και θα καλυτέρευε τις συνθήκες της ζωής μας.

Σ’ αυτά τα προβλήματα που παράγει το δίπολο των  ακατάλληλων, η μεγάλη παράταξη έχει την ευκαιρία να αναδείξει λύσεις. Μόνο που για να βγει πέρα το έργο αυτό, χρειάζεται να το πάρει στη πλάτη της η λαϊκή βάση. Οι άξιοι άνθρωποι είναι πάντα εδώ. Οι συντακτικές αρχές του χώρου - όπως διαμορφώθηκαν στην  ιστορική του διαδρομή, περνώντας από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Ανδρέα Παπανδρέου και συνεχίζοντας - είναι στέρεο πλαίσιο αναφοράς. Με καθαρές κουβέντες λοιπόν και εθελοντική συμμετοχή, μπορούμε να διαλύσουμε τη σύγχυση και να χαράξουμε το δρόμο της ανόρθωσης. Να διαμορφώσουμε ένα δημοκρατικό ρεύμα που θα σαρώσει ότι μας καθηλώνει, θα δώσει προοπτική και θα αρχίσει να κάνει τη ζωή μας κάθε μέρα και λίγο καλύτερη.  Κοντολογίς, μπορούμε να στηρίξουμε ξανά τον λαό και την πατρίδα. Οφείλουμε αυτή τη κίνηση τώρα! 

Οι "58" μπορούν να δημιουργήσουν την... μεγάλη Κεντροαριστερά;;;;;

Οι πληροφορίες για το εγχείρημα των "58" δεν είναι συγκεχυμένες, αλλά ξεκάθαρες και παρά την καλή μας διάθεση να το δούμε με αγαθή ματιά, τα πράγματα δεν προοιωνίζονται καλά. Δεν ήθελα να προκαταλάβω αλλά έχω κάνει σχετικές αναφορές στο θνησιγενές αυτό εγχείρημα που δεν έχει πνοή και πάθος, δεν έχει ποδάρια να στηριχτεί και δεν πρόκειται να ορθοποδήσει. Θα ευχόμουν να πάει καλά, αλλά δεν πρόκειται να πάει!!! Είναι απλώς μια λέσχη "διανοουμένων" και τίποτε περισσότερο. Όσο κι αν πριμοδοτείται το εγχείρημα από το συγκρότημα του Ψυχάρη, που δίνει 46,6% «ναι» σε νέα Κεντροαριστερά!!!

Το σχετικό ρεπορτάζ, στο "Βήμα", λέει ότι σχεδόν ένας στους δύο πιστεύει ότι ΠαΣοΚ, ΔΗΜΑΡ και οι άλλες κινήσεις πρέπει να σχηματίσουν νέο κόμμα. Μπορεί να είναι κι έτσι. Και κανείς δεν αρνείται ότι ένας ενιαίος κεντροαριστερός φορέας "μπορεί να προκαλέσει μια δυναμική ικανή να επαναφέρει στην κοίτη της δημοκρατικής παράταξης ψηφοφόρους που μετακινήθηκαν σε άλλα κόμματα και να επαναθεμελιώσει σε μια καινούργια βάση την παραταξιακή συνείδηση, η οποία μπορεί να ξεθώριασε αλλά δεν χάθηκε..." Κι εγώ έτσι θέλω να πιστεύω, αλλά δυστυχώς οι προϋποθέσεις δεν είναι ικανές για τη δημιουργία της μεγάλης Κεντροαριστεράς.

Βλέπετε πουθενά κανέναν ενθουσιασμό, κραιπάλη αισιοδοξίας, πνοή!!! Είδα τη φωτογραφία από την εκδήλωση της Θεσσαλονίκης με ομιλητή τον ευγενέστατο Τάσο Γιαννίτση, ο οποίος είπε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά δεν είναι ικανά να αποτελέσουν σάλπισμα για ένα νέο ξεκίνημα. Ας περιμένουμε και την εκδήλωση της 9ης Δεκεμβρίου στην Αθήνα, όπου ομιλητής θα είναι ο άλλος καθηγητής, ο Γ. Βούλγαρης.

Όσο όμως και να μιλάνε όλοι για μια νέα "συλλογικότητα", το ζητούμενο είναι ο αρχηγός που θα τραβήξει το κάρο. Και ο αρχηγός ΔΕΝ ορίζεται από κάποιους που θέλουν να τον έχουν του χεριού τους και πολύ περισσότερο ΔΕΝ ΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ !!!! Αν έχετε προσέξει η αγωνία εκείνων που συμμετέχουν στους "58" είναι η διαχείριση της αρχηγίας. Κανείς δεν μιλάει ευθέως, αλλά πιστεύω ότι όλοι επιζητούν τη συμμετοχή στο κέντρο των αποφάσεων. Φυσικά και μ' ενδιαφέρουν οι δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά αυτό δεν είναι και πανάκεια. Έχουμε πικρές εμπειρίες από το παρελθόν.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν περίμενε από κανέναν να τον διορίσει. Ήρθε, και πήρε στα χέρια του την υπόθεση της δημιουργίας μιας παράταξης που κυβέρνησε την Ελλάδα και έφερε καινούργιο άνεμο σε μια χώρα ταλαιπωρημένη από την καταδυνάστευση της Δεξιάς και των παραφυάδων της. Γιατί, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι στρατιωτικοί που άρπαξαν την εξουσία και έβαλαν στα δεσμά μια ολόκληρη χώρα, προέρχονταν από τα σπλάχνα της Δεξιάς. Αν στο μεταξύ η Δεξιά έδειξε ότι έχει τύψεις, αυτό είναι δικό της πρόβλημα.

Λυπάμαι γιατί η Πρωτοβουλία των "58" θα παραμείνει απλώς ως μια πρωτοβουλία και τίποτε περισσότερο.