Οι "58" μπορούν να δημιουργήσουν την... μεγάλη Κεντροαριστερά;;;;;

Οι πληροφορίες για το εγχείρημα των "58" δεν είναι συγκεχυμένες, αλλά ξεκάθαρες και παρά την καλή μας διάθεση να το δούμε με αγαθή ματιά, τα πράγματα δεν προοιωνίζονται καλά. Δεν ήθελα να προκαταλάβω αλλά έχω κάνει σχετικές αναφορές στο θνησιγενές αυτό εγχείρημα που δεν έχει πνοή και πάθος, δεν έχει ποδάρια να στηριχτεί και δεν πρόκειται να ορθοποδήσει. Θα ευχόμουν να πάει καλά, αλλά δεν πρόκειται να πάει!!! Είναι απλώς μια λέσχη "διανοουμένων" και τίποτε περισσότερο. Όσο κι αν πριμοδοτείται το εγχείρημα από το συγκρότημα του Ψυχάρη, που δίνει 46,6% «ναι» σε νέα Κεντροαριστερά!!!

Το σχετικό ρεπορτάζ, στο "Βήμα", λέει ότι σχεδόν ένας στους δύο πιστεύει ότι ΠαΣοΚ, ΔΗΜΑΡ και οι άλλες κινήσεις πρέπει να σχηματίσουν νέο κόμμα. Μπορεί να είναι κι έτσι. Και κανείς δεν αρνείται ότι ένας ενιαίος κεντροαριστερός φορέας "μπορεί να προκαλέσει μια δυναμική ικανή να επαναφέρει στην κοίτη της δημοκρατικής παράταξης ψηφοφόρους που μετακινήθηκαν σε άλλα κόμματα και να επαναθεμελιώσει σε μια καινούργια βάση την παραταξιακή συνείδηση, η οποία μπορεί να ξεθώριασε αλλά δεν χάθηκε..." Κι εγώ έτσι θέλω να πιστεύω, αλλά δυστυχώς οι προϋποθέσεις δεν είναι ικανές για τη δημιουργία της μεγάλης Κεντροαριστεράς.

Βλέπετε πουθενά κανέναν ενθουσιασμό, κραιπάλη αισιοδοξίας, πνοή!!! Είδα τη φωτογραφία από την εκδήλωση της Θεσσαλονίκης με ομιλητή τον ευγενέστατο Τάσο Γιαννίτση, ο οποίος είπε κάποια ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά δεν είναι ικανά να αποτελέσουν σάλπισμα για ένα νέο ξεκίνημα. Ας περιμένουμε και την εκδήλωση της 9ης Δεκεμβρίου στην Αθήνα, όπου ομιλητής θα είναι ο άλλος καθηγητής, ο Γ. Βούλγαρης.

Όσο όμως και να μιλάνε όλοι για μια νέα "συλλογικότητα", το ζητούμενο είναι ο αρχηγός που θα τραβήξει το κάρο. Και ο αρχηγός ΔΕΝ ορίζεται από κάποιους που θέλουν να τον έχουν του χεριού τους και πολύ περισσότερο ΔΕΝ ΔΙΟΡΙΖΕΤΑΙ !!!! Αν έχετε προσέξει η αγωνία εκείνων που συμμετέχουν στους "58" είναι η διαχείριση της αρχηγίας. Κανείς δεν μιλάει ευθέως, αλλά πιστεύω ότι όλοι επιζητούν τη συμμετοχή στο κέντρο των αποφάσεων. Φυσικά και μ' ενδιαφέρουν οι δημοκρατικές διαδικασίες, αλλά αυτό δεν είναι και πανάκεια. Έχουμε πικρές εμπειρίες από το παρελθόν.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν περίμενε από κανέναν να τον διορίσει. Ήρθε, και πήρε στα χέρια του την υπόθεση της δημιουργίας μιας παράταξης που κυβέρνησε την Ελλάδα και έφερε καινούργιο άνεμο σε μια χώρα ταλαιπωρημένη από την καταδυνάστευση της Δεξιάς και των παραφυάδων της. Γιατί, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι στρατιωτικοί που άρπαξαν την εξουσία και έβαλαν στα δεσμά μια ολόκληρη χώρα, προέρχονταν από τα σπλάχνα της Δεξιάς. Αν στο μεταξύ η Δεξιά έδειξε ότι έχει τύψεις, αυτό είναι δικό της πρόβλημα.

Λυπάμαι γιατί η Πρωτοβουλία των "58" θα παραμείνει απλώς ως μια πρωτοβουλία και τίποτε περισσότερο.