Εμείς οι ξέμπαρκοι της αριστερής όχθης!!!!

Ο φίλος μου ο Κώστας Πολίτης άνοιξε ένα ιστολόγιο με τίτλο Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΟΧΘΗ, αλλά μου λέει ότι λόγω χρόνου αδυνατεί να το διαχειριστεί. Κι επειδή ο τίτλος βγήκε από τις κοινές συζητήσεις μας, μου είπε να τον αξιοποιήσω εγώ... Θέλει να κλείσει το δικό του ιστολόγιο, αφού επιπλέον δεν έχει επισκεψιμότητα, αλλά δεν ξέρει πώς!!!! Μήπως κι εγώ είμαι ειδικός;;; Τέλος πάντων, θα βρει τρόπο να το κλείσει.

Είπα κι εγώ ν' ανοίξω κάτι σχετικό με την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΟΧΘΗ όπου είμαστε μαζεμένοι ουκ ολίγοι... ξέμπαρκοι, μετά και τις εξελίξεις των δυο τελευταίων χρόνων και που δεν έχουν διάθεση να προσεγγίσουν κανένα από τα κόμματα που φαίνονται εκ πρώτης όψεως συγγενικά. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά απλώς διότι όσοι γεννήθηκαν και αναγεννήθηκαν μέσα στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, δεν μπορεί να είναι τοκιστές και σουλατσαδόροι. Επιμένουν να είναι αμετακίνητοι σ' ένα χώρο που σφύζει από τους αγώνες τόσων αγωνιστών και στο κάτω της γραφής οι επαγγελίες που αποτέλεσαν τη βάση της ιστορικής διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη δεν έχουν πάψει να έχουν ισχύ.

Πολλοί ρωτάνε τι να κάνουν!!! Εμείς δεν μπορούμε να δώσουμε σε κανέναν συμβουλές και παραγγέλματα. Ο καθένας είναι ελεύθερος να πράξει αυτό που του λέει η καρδούλα του και η προσωπική ιστορία του. Αλλά υπάρχει ένα ζήτημα που δεν ξέρω  κατά πόσο απασχολεί όλους αυτούς που έχουν συστήσει ομάδες και ομαδούλες και δίκτυα και κάθε τόσο δημοσιοποιούν διακηρύξεις και καλούν σε συσπείρωση. Και το ζήτημα αυτό αγγίζει τις σχέσεις που έχουν ή δεν έχουν μεταξύ τους, παρότι υποτίθεται ότι έχουν κοινούς σκοπούς. Κι επειδή η δραστηριότητα όλων αυτών κινείται σε ομιχλώδες τοπίο, γι' αυτό και ο κόσμος στρέφεται άλλος δεξιά κι άλλος αριστερά, χωρίς όμως να υπάρχει μέσα του ο ενθουσιασμός εκείνος που μας πύρωσε στα δύσκολα χρόνια που παλέψαμε για να φύγει η Δεξιά από την εξουσία.

Αυτό το τελευταίο φαίνεται το έχουν λησμονήσει οι διάφοροι κήνσορες της πολιτικής ζωής αλλά και της γενικότερης δράσης του ΠΑΣΟΚ και των ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, που ανέτρεψαν ένα κατεστημένο που κρατούσε δέσμια την ελληνική κοινωνία. Έφτασαν διάφοροι μπεχλιβάνηδες να παλεύουν απεγνωσμένα ν' απαξιώσουν και τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ αλλά κι ένα έργο που άλλαξε την ελληνική κοινωνία. Κανείς δεν παραβλέπει λάθη και παραλείψεις. Άλλωστε, όλοι άνθρωποι είμαστε και κανείς ποτέ δεν είπε ότι είχε την επιφοίτηση του αγίου πνεύματος κι ότι κάνει θαύματα. Κάτι δηλαδή που επικαλούνται οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα που με τον άκρατο λαϊκισμό τους παρασύρουν τον κόσμο για να τον απογοητεύσουν. Και βέβαια, δεν μπορούμε να λέμε ότι πρέπει να τους δοκιμάσουμε κι αυτούς!!!! Τι είναι - ένα διαφορετικό πιάτο φαγητό;;; Εδώ πρόκειται για το μέλλον του λαού και της χώρας και κανείς δεν έχει δικαίωμα να παίζει με την αγωνία μας και τα βάσανά μας.

Είναι αλήθεια ότι αρκετοί φίλοι ακόμα αναρωτιούνται τι είμαστε τελικά;;; Δεν είναι δύσκολη η απάντηση: ΠΑΣΟΚ!!! Κι αυτή η λέξη συμπυκνώνει οράματα δεκαετιών που αρκετά από αυτά δεν έλαβαν σάρκα και οστά. Γι' αυτό και θα πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα. Όχι όμως μέσα από τις τάξεις ενός κόμματος, γτου ΣΥΡΙΖΑ, που είναι από τη φύση του τυχοδιωκτικό και αλλοπρόσαλλο, του οποίου ο αρχηγός πότε με το πουκάμισο, πότε με το ζιβάγκο, πότε με την φωνή, πότε με κάποια άλλα συνθήματα, προσπαθεί ν' αναστήσει όπως αυτός θέλει στη μνήμη μας τον Ανδρέα. Παρότι το ΠΑΣΟΚ συνετρίβη και στις εκλογές και αφότου ανέλαβε την ηγεσία του ο Βενιζέλος πάει από το κακό στο χειρότερο, αυτό δεν σημαίνει ότι κι εμείς πρέπει να συντριβούμε στις μυλόπετρες ενός νέου δικομματισμού, της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ. Ενός δικομματισμού που άγρια πολεμήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος σήμερα αποτελεί τον έναν από τους δυο πόλους του νέου "δικομματισμού".

Για να σας πω τη δική μου άποψη, αυτό το εγχείρημα των πανεπιστημιακών που υποτίθεται ότι θέλουν να δημιουργήσουν έναν μεγάλο πόλο της Κεντροαριστεράς ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΕΙ!!! Όχι γιατί δεν το θέλω εγώ, αλλά απλώς γιατί είναι από τη φύση της μια θνησιγενής κίνηση με μια πικάντικη όσο και καταστροφική σύνθεση. Και φυσικά δεν περιμένω από κάποιους βουλευτές ή άλλα πρώην στελέχη που φάγανε την εξουσία με τις κουτάλες γιατί η μόνη έγνοια τους είναι η προσωπική πολιτική επιβίωση. Κι όσο παρατηρώ να διακινούνται συνεχώς στο προσκήνιο οι ίδιοι και οι ίδιοι, και να μη βρίσκουν σημεία επαφής και συνοχής, τόσο σκέφτομαι ότι μόνον κάποιοι ξέμπαρκοι μπορούν να δώσουν μια έστω σχετική προοπτική σε εξορμήσεις για κάτι καλύτερο, που θα βοηθήσει να υπάρξει μια σύγκλιση όλων ημών για να κινηθούμε αποτελεσματικά.

Θα σας  πω τώρα, λόγου χάρη, για την Κίνηση των 75, στην οποία προϊσταται ο Καρχιμάκης. Μπράβο του, αλλά τα πυρά του πλέον είναι άσφαιρα. Φωνάζει, κραυγάζει, αποκαλύπτει, αλλά χάνεται και αποσυντονίζεται μέσα στο βενιζελικό ΠΑΣΟΚ. Έχει ξεκαθαρίσει τι θέλει; Δεν έχει καταλάβει ότι κοντά στον Βενιζέλο όλοι... καίγονται!!! Δεν μπορεί να είναι και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ. Το ίδιο ισχύει και για τον Σκανδαλίδη που με δηλώσεις ή συνεντεύξεις του, υπαινίσσεται ότι διαφοροποιείται ή θ' αλλάξει κάποια στιγμή ρότα και γραμμή. Εδώ που είμαστε χρειάζονται ξεκάθαρες κουβέντες. Κι όποιοι εκφράζονται με μισόλογα εμένα δεν μου κάνουν. Όπως εγώ μιλάω ελεύθερα και στα ίσα για φίλους και εχθρούς, έτσι θέλω κι εκείνους που φιλοδοξούν να παίξουν κάποιο ρόλο στα πολιτικά πράγματα. Να είναι αληθινοί, ευθείς, ντόμπροι, και σταθεροί.

Μέχρι σήμερα αυτό που βλέπω σε όλες αυτές τις κινήσεις είναι η αδυναμία να συντάξουν ένα λόγο συναινετικό ώστε να υπάρξει μια επαναπροσέγγιση όλων ημών των ξέμπαρκων. Και οι περισσότεροι από μας δεν έχουν όρεξη να χειροκροτούν έτσι χωρίς λόγο κι ούτε φυσικά να βομβαρδίζουν με πολλά "like" τα διάφορα δημοσιεύματα που τελικά δεν βρίσκουν απήχηση και χάνονται στο βούρκο της καθημερινότητας. Δεν με νοιάζει να βρίζω τον Βενιζέλο ούτε τον Σαμαρά ούτε τον Τσίπρα. Ήρθε η ώρα να περάσω σ' ένα άλλο επίπεδο. Να αντιπαλέψω με ιδεολογία και πολιτικές αρχές και θέσεις.